جایگاه شامبون رادرگروه ابزار کمکی دهنه ها و افسار ها نمیتوان به درستی تعیین کرد،چون ان ها را میتوان هم گروه تعلیمی ها جای داد و هم میتوان در کنار یک گروه مجزا برای این دو وسیله در نظر گرفت.
این دو ابزار مثل دستجلوی تعادلی ابات-دیویس حاصل فکرو کار در سوارکار و مربی بوده اند.
اگرچه در بریتانیا و امریکا از شامبون استفاده نمیکنند اما در اروپا شامبون جایگاه ویژه ای در اموزش به خود اختصاص داده است به طوری که به عنوان ابزار تکمیل کننده وسایل لنژ به حساب می اید.
ساختمان شامبون شامل یک تسمه پهن است که برروی ان،در دو انتها دو حلقه متصل است. این تسمه به تسمه روی قفایی کله گیر وصل میشود.از طرف دیگر یک تسمه چرمی مشابه تسمه تعلیمی از میان دو دست حیوان به تنگ ورشو متصل میشود و همانند تعلیمی این تسمه هم به میان سینه هدایت میشود. در ناحیه سینه اسب این تسمه به دو شاخه تقسیم شده و به دو تسمه نواری متصل میگردند.
این دو تسمه نواری به سمت قفا کشیده میشوند و از حلقه ی کناری تسمه رو قفایی شامبون رد میشوند و به سمت پایین هدایت میشوند و در نهایت به وسیله دو قلاب به حلقه های کناری آهن تو دهنه ای متصل میگردند. بهتراست در کار با شامبون از یک آهن تو دهنه ای ابخوری کلفت یک تکه با جنس پلاستیک یا ولکانیت استفاده شود.
